نسبتهای مالی برای شناسایی شرکت های در آستانه ورشکستگی

کدام نسبتهای مالی هشداردهنده هستند؟

شناسایی شرکت های در آستانه ورشکستگی با استفاده از صورت های مالی چگونه انجام می پذیرد؟

درحالی که سرمایه گذاران سهام را با استفاده از روش های مختلف، مثل نسبتهای سودآوری، نسبتهای بدهی و نسبتهای نقدینگی، مورد ارزیابی قرار می دهند باید حواسشان باشد که نسبتهای مالی را که می توانند سیگنال هایی از یک ورشکستگی قریب الوقوع باشند، نیز در نظر بگیرند. نسبتهای مالی کلیدی وجود دارند که می توانند این هشدارها را از قبل بدهند تا شما زمانی کافی داشته باشید که از شر سهام این شرکت ها رها شوید .

نسبتهای مالی 1 نسبت جاری

نسبت جاری که دارایی های جاری را بر بدهی های جاری تقسیم می کند، یکی از اصلی ترین نسبتهای نقدینگی مورداستفاده برای ارزیابی امنیت مالی یک شرکت است. این نسبت با اندازه گیری کفایت منابع جاری شرکت برای پوشش همه تعهدات بدهی اش در ۱۲ ماه آینده، توانایی شرکت را در پرداخت تعهدات بدهی کوتاه مدتش ارزیابی می کند. نسبت جاری بالاتر نشان می دهد که شرکت نقدینگی بیشتری دارد. عموماً، نسبت جاری ۲ یا بیشتر مناسب است. نسبتهای کمتر از یک، علامت هشدار هستند .

نسبتهای مالی 2 نسبت جریان نقدی عملیاتی به فروش

پول نقد و جریان پول نقد، کلید موفقیت و نجات هر کسب وکاری به شمار می رود. نسبت جریان نقدی عملیاتی به فروش، جریان نقدی تقسیم بر درآمد حاصل از فروش، توانایی شرکت در تولید پول نقد از محل فروشش را نشان می دهد. رابطه ایدئال بین جریان نقدی عملیاتی و فروش، یک افزایش موازی است . اگر جریان نقدی با افزایش فروش افزایش نیابد جای نگرانی خواهد بود و ممکن است نشانه ای بر ناکارآمدی مدیریت هزینه ها یا حساب های دریافتنی باشد. در مورد نسبت جریان نقدی عملیاتی به فروش، عموماً نسبت بالاتر بهتر است. تحلیل گران ترجیح می دهند تا شاهد اعداد رو به رشد، یا حداقل ثابتی در طول زمان باشند .

نسبتهای مالی 3: نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام

نسبت بدهی به حقوق صاحب سهام اساساً یک نسبت اهرمی بوده و یکی از نسبتهای مالی است که در ارزیابی سلامت مالی شرکت به شدت مورداستفاده قرار می گیرد. این نسبت معیاری اساسی از توانایی شرکت در برآورده کردن تعهدات و ساختار مالی شرکت، بدون توجه به اینکه بیشتر سرمایه شرکت از طریق سهامداران یا با ایجاد بدهی تأمین می شود، به دست می دهد . اگر این نسبت بالا بوده یا در حال افزایش باشد، نشان می دهد که شرکت کاملا به تأمین مالی از طریق وام و بدهی به جای استفاده از سرمایه ای که سرمایه گذاران سهام فراهم می کند، وابسته است .

این نسبت همچنین ازاین جهت مهم است که یکی از معیارهای اصلی است که توسط وام دهندگان در نظر گرفته می شود. اگر وام دهنده ها عقیده داشته باشند که نسبت بالاست، ممکن است مایل به وام دادن به شرکت نباشند. یک نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام مطلوب حدود ۱ است، جایی که سهام تقریباً با بدهی ها برابری می کند. گرچه نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام از صنعتی به صنعت دیگر متفاوت است، قانون عمومی این است که نسبت بالای ۲ ، ناسالم در نظر گرفته می شود .

نسبتهای مالی 4: نسبت جریانات نقدی عملیاتی به بدهی

وجود جریانات نقدی عملیاتی برای هر کسب وکاری ضروری است. هیچ شرکتی نمی تواند بدون پول نقد لازم برای پرداخت صورتحساب ها، بازپرداخت وام ها، اجاره بها، دادن حقوق و دستمزد و پرداخت مالیات ضروری به درستی به کار خود ادامه دهد. نسبت جریانات نقدی عملیاتی به بدهی که از تقسیم جریانات نقدی بر بدهی کل به دست می آید، بعضی اوقات به عنوان تنها پیش گوی ناکامی مالی در نظر گرفته می شود .

این نسبت به صورت تئوریک نشان می دهد که اگر یک شرکت ۱۰۰% جریانات نقدی اش را به پرداخت بدهی هایش اختصاص دهد، چه مدت طول می کشد که بدهی ها به طور کامل تسویه شوند. یک نسبت بالاتر نشانگر این است که شرکت ظرفیت پوشش بدهی خود را به شکل مطلوبی دارد. بعضی از تحلیل گران از جریان نقدی آزاد به جای جریان نقدی عملیاتی در محاسبه های خود استفاده می نمایند، چون جریان نقدی عملیاتی هزینه های سرمایه ای را نیز در دل خود دارد. یک نسبت بالاتر از ۱ عموم اً سالم در نظر گرفته می شود، امّا هر عددی کمتر از ۱ به معنی نشانه ای از ورشکستگی قریب الوقوع در طول چند سال آینده است، مگر اینکه شرکت قدم هایی برای بهبود قابل توجه وضعیت مالی خود بردارد .

یک معیار دیگری که اغلب برای پیش گویی ورشکستگی مورداستفاده قرار می گیرد، نمره Z است که ترکیبیاز چند نسبت مالی برای تولید یک نمره ترکیبی منفرد به حساب می آید .

شناسایی شرکت های در آستانه ورشکستگی

برای مشاهده ی کتاب در زمینه ی بورس و سهام بر روی همین متن کلیک نمایید .

برای مشاهده ی نرم افزار های مورد نیاز برای موفقیت در بازار سرمایه روی این متن کلیک نمایید .